Nasi bohaterowie to całe grupy, ale i tak w pamięci pozostają obrazy poszczególnych historii – Pani Weronika, która straciła wszystko przez wojnę i razem z mężem zbudowała od zera mały skromny domek, który stał się miejscem wielu spotkań Polaków. Pan Alfons jeżdżący rowerem 30 km, aby posprzątać Surkonty (cmentarz wojskowy). Pan Stanisław, który niewidomy prosił, aby nastawiać mu radio na polskie programy. Zdenerwowany Pan Władysław mówiący  “nie przeszkadzaj Polska do mnie przyjechała”. Pan Edmund, który przesiedział 9 lat w piwnicy swego domu w czasie wojny, Pan Franciszek, który w łagrach był przez 10 lat i nie mógł wrócić nigdy do swego miejsca urodzenia, a którego udało się na koniec życia przywieźć do Polski i odzyskać dla niego polskie obywatelstwo.